Уладзімір Парфіравіч Дронаў (01.05.1930, Саратаўская вобл.) – ветэран ракетных войскаў, палкоўнік у адстаўцы, узнагароджаны ордэнамі і медалямі. Службу ў ракетных войсках стратэгічнага прызначэння пачынаў на лідскай зямлі, у 49-й ракетнай дывізіі, у якой прайшоў шлях ад камандзіра батальёна да намесніка камандзіра дывізіі.
       Яшчэ служачы ў ракетных войсках, адзін з сваіх першых адпачынкаў Уладзімір Дронаў правёў у Пяцігорску – горадзе, звязаным з жыццём вялікага рускага паэта Міхаіла Юр’евіча Лермантава. Лермантаўскія мясціны натхнілі Уладзіміра Парфіравіча на першыя вершы. Але служба не дазваляла шмат часу надаваць творчасці – пісаў ён толькі ў адпачынках. І хоць пісаць вершы Уладзімір Дронов пачаў у трыццаць з лішнім гадоў, большасць сваіх твораў ён стварыў толькі пасля сямідзесяці. Апошнія гады Уладзімір Парфіравіч актыўна займаецца творчасцю. Жывучы ў Лідзе, ён знайшоў сваё месца не толькі ў грамадскім жыцці горада, але і ў паэзіі, з’яўляючыся адным з найстарэйшых лідскіх паэтаў.
      Аўтар кніг “Не ведаючы спакою” (2009 г.) і “Каханне – мой палон і натхненне” (2017 г.).