Любіў зямлю і свой народ,
Любіў сваю краіну, мову.
І днём і ноччу, з года ў год
Дарыў гаючае нам слова.
   
           І вершы дзіўныя яго
           Любоўю раняць душу.
           Яго няма ўжо і даўно,
           А ўсё ж такі я мушу

Сказаць, што ён жыве, ён шчэ жыве
У пачуццях нашых, у кожным слове.
У нашым сэрцы, у галаве
Гучаць радкі на роднай мове.
   
           Змагаўся ён за лепшы свет,
           За наша шчасце і свабоду.
           Але што можаш ты, паэт,
           У час нянавісці сляпое?

Як шмат і вершаў, і паэм,
Радкоў цудоўных – іх нямала.
Вялікі дзякуй вам, паэт
Бацькоўскае зямлі – Купала!